Ja, zo vol goede moed als ik 8 dagen geleden nog was over mijn nieuwe hardloop doelen en plannen... zo hard baal ik nu al enkele dagen. Rust is the keyword, op het moment.
Sinds de 10km #werunamsterdam run in Amsterdam, heb ik geen enkele stap meer hardgelopen. Sterker nog, ik heb 10 dagen lang zo'n hevige pijn gehad in mijn scheenbeen bij elke (normale) stap die ik zette, dat ik zelfs een bezoekje aan de radiologie afdeling heb gebracht. Gelukkig bleek hieruit dat het (hoogstwaarschijnlijk) geen stressfractuur was, maar nadat mijn fysio mijn been onderzocht had was in ieder geval duidelijk dat het hoe dan ook nu echt een stap te ver was. Ik had nu een scheenbeen dat alarm sloeg door enorm veel pijn te doen, daar moest ik nu echt eens naar gaan luisteren, eigenwijs!
Vermoedelijk gaat het om een ontsteking van het botvlies, naast de bestaande shinsplints klachten. Ik slik daarom momenteel ontstekingsremmers in de hoop het daarmee grotendeels te temmen. Wel kon ik volgens mijn fysio er wel vanuit gaan dat ik nu echt een maand wel uit de running ben (hóe toepasselijk, die uitdrukking). Enorm balen dus, maar ik accepteer dit keer maar dat ik het alarmsignaal niet moet negeren. Het zal er wel niet voor niets zijn en dat weet ik maar al te goed als geneeskunde student.
Kortom, voor mij de komende weken geen hardloopschoenen aan, geen mooie hardlooprondjes, als het tegenzit ook geen Ladiesrun Rotterdam en tijdens het Girls love 2 run Rotterdam evenement op 8 juni zal ik de route fietsend moeten afleggen om iedereen te supporten. Ren je met ons mee?
Verder moet ik ook niet te grote afstanden te voet afleggen, omdat zelfs dat voor klachten zorgt.
Ja, ik baal. Maar ik geloof dat het allemaal mijn eigen dikke schuld is, dus who else to blame?
Dus ik ga er maar het beste van maken, home-workouts, -yoga en RDAMgym workouts zijn nu mijn beste vrienden om alsnog fit de zomer in te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten